Preséntovos a José, un artesán de Aguiño que botou media vida facendo cordas.
Coñecémolo o curso pasado, cando estivemos na de Mingos, vendo como é un obradoiro de dornas.
Naquela ocasión, José explicounos un pouco por riba como ía o asunto ese das cordas, pero xa non nos quedaba moito tempo, e convidounos a facerlle unha visita máis adiante.
Ese máis adiante materializouse onte. Alá fomos todo 4º aprender unha inesquecible lección sobre un deses oficios que o plástico deixou a un lado.
Dá mágoa pensar que toda esa sabedoría se perde. Sería fenomenal que esta xente tivese un lugar onde transmitir os seus coñecementos, que fan parte da nosa historia.
Como non podíamos facer outra cousa, abrimos ben os ollos. Tamén o da cámara. Aquí vos queda o documento gráfico. Un pouco chapuzas, pero...unha non é moi artista nisto do vídeo, non...que se lle vai facer.
Grazas, José!
O "inxenio" para levar a cabo o labor era certamente "inxenioso".
ResponderExcluirA isto chámase aprender coa práctica, que é a mellor maneira de aprender.
Cando menos estes rapaces "recordarán" un oficio que a bo seguro desaparecerá como tantos outros.
Mais, coma nos versos de Xavier Seoane:
"desaparen os arados
pero quedan os sucos"